Pierwszymi Europejczykami, którzy ujrzeli Rapa Nui byli holenderscy żeglarze z okrętu dowodzonego przez Jacoba Roggevereena. Było to w niedzielę Wielkiej Nocy 1722 roku. Nazwali ją z tej okazji Wyspą Wielkanocną.
Przypuszcza się, że pierwsi przybysze pojawili się tu około IV wieku naszej ery i przybyli z Polinezji.
Wyspa Wielkanocna ma 166 km2., leży na Oceanie Spokojnym i jest prowincją Chile. Mieszka na niej blisko trzy tysiące osób. Większość mieszkańców to rapanui (Polinezyjczycy), mieszkający na wyspie od wielu pokoleń. Hiszpański jest językiem urzędowym, ale mieszkańcy najczęściej posługują się językiem rapanui. Wyspa ma kształt trójkąta, a w każdym rogu znajduje się wygasły wulkan. Panuje tu oceaniczny, subtropikalny klimat z częstymi, silnymi wiatrami. Zimą (lipiec, sierpień) temperatura wynosi około 17 stopni a latem – w styczniu – 25 stopni. Naukowcy twierdzą, że wyspa wyłoniła się z morza pięć milionów lat temu.
Na bazaltowej powierzchni lądu wśród niedużych wierzchołków wygasłych wulkanów powstały pełne zagadek jaskinie, stanowiące pozostałość po kanałach lawowych.
Pismo obrazkowe pierwszych mieszkańców „rongo-rongo”, które jest zagadką dla naukowców, przedstawiało wizerunki roślin, ptaków, figur geometrycznych oraz przedmiotów kultu. Tutejsi mnisi rzeźbili hieroglify na drewnianych tabliczkach, zapisując tradycje i historię plemienia.
W muzeach na całym świecie znajdują się eksponaty drewnianych rzeźb „Aku-Aku”, przedstawiających posągi przodków oraz postaci kobiece. Niewiele z tych oryginalnych dzieł rzeźbiarskich można znaleźć na wyspie, najczęściej wykonuje się tu ich repliki.
Jednak największą i niewyjaśnioną tajemnicą Wyspy Wielkanocnej są olbrzymie posągi – moai. Jest ich około sześciuset. Mierzą od czterech do dwunastu metrów wysokości. Przedstawiają sylwetki opiekunów zmarłych lub bogów i wykonane są ze skał wulkanicznych. Mają po tysiąc lat. Rzeźby ustawione są wzdłuż wybrzeża a ich twarze zwrócone są w stronę morza. Dotąd nie wiadomo czego pilnują te tajemnicze olbrzymy.
W 1935 roku Wyspa Wielkanocna została ustanowiona parkiem narodowym w celu zachowania pomników-posągów, a w 1966 roku została wpisana na listę światowego Dziedzictwa Kultury. Prowadzone w ostatnich latach badania zbliżyłyby nas do poznania wielu faktów, lecz trudno przewidzieć czy kiedykolwiek uda się odtworzyć całą wielką i zarazem tragiczną historię Rapa Nui.
Od 1986 roku Wyspa Wielkanocna jest bazą ratowniczą dla amerykańskich wahadłowców kosmicznych.
Wyspa Wielkanocna jest wielką atrakcją turystyczną i każdego roku przybywa tu około 15 tysięcy turystów, zaintrygowanych kamiennymi posągami. Duża część turystów przybywa na tę tajemniczą wyspę w czasie świąt Wielkanocnych.